Dertleşince Derdin Azalır mı_???

Hayır benim derdim azalmıyor! Tam tersine sürekli o kişiyle konuştuklarımı düşünüp “Hay Allah, keşke şöyle demeseydim, anlamadı galiba ne demek istediğimi?” ya da “aman ya uff keşke hiç böyle muhabbetlere girmeseydik, ne gerek vardı anlattın o kadar…” filan derken buluyorum kendimi….Hayır bir şey değil ben dertleşince derdime dert ekleniyor!!! Bu kez de o kişiye anlattıklarım biniyor omuzlarıma…Sonra söz veriyorum kendime; anlatmayacaksın, çok konuşmayacaksın, yorumları dinleyip kendi yorumlarına çok değinmeyeceksin….Ama ne mümkün !!! Benim çenem açılınca susmuyorum ki…anlat anlat….Rahmetli canım anneannem anneme ve teyzemlere derdi; “okunmuş kitap gibisiniz kızım” diye….Hah aynen öyle…ben okunmuş, üzerine de özeti benim tarafımdan çıkartılarak o kişinin eline verilmiş kitap gibiyim maşallah…Sonuç olarak ben dertleşince derdime dert ekleniyor. Çenemi kapatınca da şişiyorum, şişiyorum patlayacak gibi oluyorum….en iyisi yazmak galiba…Yazayım yazayım sonra rahatlayım. Kendime bir kez daha söz versem, yeni bir sayfa açsam…Az konuşsam, az düşünsem, tek işimi yapsam…Becerebilir miyim acaba? Bir kez daha deneyeceğim.Haydi bir şans daha…