“Ben hiçbir şeyden korkmaz mıyım?”

Ben korkarım. Hem de çok korktuğum şeyler var şu hayatta, çok düşündüğüm ve çözemediğim, çözemediğim için de korkmaya devam ettiğim. 2 yaşındaki güzel oğlumun sorusu bu. Sorunun içinde gizli bir sürü şey var aslında. Bu sorunun cümle hali şu; “Anne ben basbayağı korkuyorum ama korkmamam gerektiğini de biliyorum; yine de korkuyorum!”

Bir akşam oğlumla evdeyiz, yumak gibi olmuş kucağıma gömülmüş, ağzında biberonu süt içiyor…Birden bana “anneeee” dedi. “Efendim tatlı oğlu” dedim. “Annee, ben hiçbir şeyden korkmaz mıyım?” diyince ne yapacağımı bilemedim. Ne demeliydim acaba? Evet korkmazsın oğlum desem, belli çocuk bir şeylerden korkmuş ve bu duygusunun yanlış olduğunu düşünecek ya da korkarsın desem büsbütün bu duyguyu sahiplenecek. Bir nefes aldım düşünmek için.  Ağzımdan çıkacak her kelimenin onun dünyasında büyük bir önemi olduğuna öylesine inanıyorum ki ne diyeceğimi bilemiyorum böyle zamanlarda. “Korka bilirsin tabii ki anneciğim, ama neden korktuğunu söylersen ben sana onun korkulmayacak bir şey olduğunu anlatırım ve sonra korkmazsın ondan…” derken, daha sözüm bitmeden birden oğlumun gözlerini duvarda asılı olan maskeye çevirdiğini fark ettim. O anda hemen anladım zaten olayı. Ama çocuk da haksız değildi hani, biraz sevimsiz bir yüzü vardı maskenin. Bir yurt dışı seyahatimizde almıştık onu, eve kırmadan getirebilmek için nasıl da kat kat sarıp sarmalamıştım. Oysa şimdi oğlumun korkusu geçsin diye maskenin kırılabilme ihtimalini bilerek ve önemsemeyerek “maskeyi eline versem mi acaba” diye düşünüyordum. Sonra yok en iyisi maskeyi hemen duvardan kaldırayım, ortadan yok edeyim diye aklımdan geçirirken vazgeçtim hemen bundan. Çünkü hayatında her zaman korkacağı şeyler olacaktı ve her zaman bunlardan kurtulmanın duvardaki maskeden kurtulmak kadar kolay olmayacağı kesindi. Neyse maskeyi aldım duvardan, “Bak anneciğim, bu sadece bir maske, eline al bak, korkulacak hiçbir şey yok” diye eline verdim maskeyi…tedirgin bir şekilde uzandı maskeye, elini sürdü biraz çekinerek ama sonra rahatladı. Sonra belirli aralıklarla maskeyi indirmemi istedi benden. Her seferinde “korkmam mı?” diye de sormayı ihmal etmedi… “Annee, ben hiç bir şeyden korkmam mı?”