2 yaş ile birlikte gelen “Neden?, Niçin?, Bu ne?” gibi sorular başlayalı çok oldu…Ama ben bazen bu sorulara nasıl cevap vereceğimi bilemiyorum. Yani sorular çoğunlukla bilmediğim yerden, ansızın ve hiç tahmin etmediğim şekilde çıkıyor!
Geçen gün birlikte oyun oynuyoruz. Odasındaki bütün oyuncaklar yerlerde zira annesi olarak ben de yerlerdeyim oyuncaklar sağa sola dağılmış az mı…Gülüyoruz ve gerçekten ikimiz de çok eğleniyoruz. Ama o an beni biri videoya çekse kendimi izlemek istemem; maymun olup garip gurup sesler çıkarıyorum sonra birden kurbağa olmamı istiyor anne zıp zıp zıplıyor ve kurbağa sesi çıkartıyor. Bizimki keyiften dört köşe gülüyor gülüyor…O da benimle zıplıyor…O gülüyor ya ben de çok mutluyum…Sonra birden “Annee” diyor, “Hah işte yeni bir şey daha geliyor, bakalım bu sefer ne olmamı istiyor” diye düşünürken soruyor sorusunu; “Annee, sen anne misinnn??!!!/x!??” Şimdi ben nasıl cevap vereyim bu soruya? Nasıl bir sorudur bu? Mesaj içerikli soru soruyor sanki bu küçük adam, hayır yüzüme karşı hem de hiç kırıcı olmadan gayet de sevimli bir şekilde ama lafı da dolaştırmadan “Böyle de anne olunur mu? Böyle çocuk gibi ne yapıyorsun. Sen hiç anne gibi davranmıyorsun” diyor bana…Yakıştıramadı sanki alalalalaa…Tabii ben hemen alıyorum mesajı ya birden bir ağırlık geliyor üstüme, bir otoriter havaya girmeye çalışıyorum, sesimi düzeltip çocuk moodundan çıkartıp anne mooduna geçiyorum hemen. Sanki hiç dert etmezmiş gibi “Evet anneyim tabii oğluşum, senin annenim” diyorum ama çok bozuluyorum sormayınn….
AnnemdenHikayeler 