Hayatta bazı şeyler vardır insan onunla baş ettim sanar, üstünden yıllar geçmiştir… Aslında o zaman sorsalar sanırsınız ki hiç geçmez bu acı, o kadar aşağıya çekmiştir ki sizi…Sonra çok zaman geçer üstünden. Geçen zaman ilaç olur, deva olur…Zannedersiniz ki yarası tamamen kapanmıştır, zannedersiniz ki hiç acıtmaz artık. Oysa izine de rastlarsınız baktığınızda ama görmezden gelirsiniz…Kısır döngü devam eder; işe gidersiniz, arkadaşlarınızla buluşursunuz, çocuğunuzu seversiniz, eşinizle sohbet eder, çok güler çok konuşur, en az 3 öğün yer, her akşam uyursunuz…Zaman akar…O konuda hiç konuşmazsınız. Hayat öyle hızlı geçmektedir ki zaten, ancak tam da ucu ucuna yetişmektesinizdir her şeye…Sonra birden çok da alakasız bir şekilde her şey geri gelir, aynı şekilde, aynı yüküyle, aynı acısıyla…Bir anda olur bu, çok kısa bir andır o. Dolabı düzeltirken önünüze düşen bir fotoğraf, boş boş çalışan televizyondan bütün evi dolaşan bir müzik, bir yemeğin kokusu, uzun zamandır giymediğiniz bir kıyafet…Sadece küçük bir nesne hepsini taşır getirir kucağınıza…Zaman durur…Hatırlarsınız…Çok üzülürsünüz…Özlersiniz…Ne kadar özlediğinizi hissedersiniz, içiniz acır…Gözleriniz birden dolar, ağlamak istemezsiniz ama dolar işte o gözler. Garip bir acıdır bu, çünkü bilirsiniz ki yine geçecektir ve oysa hep oradadır…İşte bana şimdi yine öyle oldu…Bu yazı canım anneanneme…
-
Takip Et
Takip Ediliyor
WordPress.com hesabınız var mı? Şimdi oturum açın.
AnnemdenHikayeler 
Kocan seyahattedir. GEcenin bir yarısı arabayla eve dönersin. Şimdi başıma bir şey gelse onu arardım dersin. Ama yoktur o artık. Bir sabah yola çıkmıştır ve o yoldan hiç dönmemiştir. Hala telefonunu rehberden silememişsindir. Çekersin arabayı sağa. Bağıra bağıra ağlarsın arabada. Sanırsın ki, o gece, o arabada arayacağın hiç kimse kalmamıştır. Neredeyse 2 sene oluyor Bahadır bizi bırakıp gideli bir trafik kazasında. Biliyorum ne demek istediğinizi. Hayata devam ederken birden, bir şey onu hatırlatıyor. Bir yumru boğazda. Gtimiyor. Biliyorum.
BeğenBeğen
Yazdıklarınızı okurken gözyaşlarımı tutamadım…Hayat önümüze bir şeyler getiriyor ve biz de bir şekilde güç bulup kaldığımız yerden devam etmeye çalışıyoruz ama yaralarımız geçmiyor işte…”sözün bittiği yer” dedikleri bu sanırım. Duygularınızı bu kadar içten ve samimi yazdığınız için teşekkür ederim size…
BeğenBeğen
Kardeşti, dosttu, candı. Gidişiyle öksüz bıraktı. Ama hep yanımda biliyorum. Anmadığım zaman gidecek asıl. Hep diyorum, Allah bunu aratacak acı yaşatmasın.
Sevgiyle kalın.
BeğenBeğen
Canım annem..Senin hamile olduğunu söylediğimizde öyle mutlu olmuştu ki..Uzaklardan maille yolladığın ultrasonun çıktısını alarak anneme götürmüştüm..O güzel yüzü gülmüştü gün boyunca..Seninle telefonda konuşurken ne kadar şen şakrak çıkıyordu sesi..Oysa hastaydı ve hiç keyfi yoktu son günlerde..Sanki bir resim gibi bakıp bakıp öpmüştü sevmişti ultrasondaki Doruk’umuzu..Hepimizin içine bir korku çöreklenmişti..Ya göremezse? O an içimizi cız ettiren şey gerçekleşti işte..Nur içinde huzur içinde yatsın canım annem…Biliyorum şimdi senin gözlerin de tıpkı benimkiler gibi yaşlar içinde tatlı yeğenim….Hadi gel şimdi şu cümleyle teselli bulalım…Allah her zaman böyle sıralısını versin..Amin..
BeğenBeğen
:(( Ah teyzemm, o günlere geri döndüm yazıklarını okurken, o günkü telefon konuşmamızı yeniden yaşadım, bana söyledikleri kulağımda kendi sesiyle…Gidenler gidiyor yerleri hep boş, bomboş kalıyor…Korkuyorum bu duygudan…Tesellimize sığınmasak başka şansımız var mı ki di mi teyzem:(((
BeğenBeğen