Çocukların şu yalansız dolansız dümdüz dünyasına hastayım. Aklına ilk geleni söylemeleri, ayıp, söylenmez, yapılmaz bilmemeleri ne büyük özgürlük…Mesela geçen gün market alış verişi yaptık asansördeyiz, otoparka iniyoruz asansördeki iri yapılı, pala bıyıklı adam Doruk’un ilgisini çekiyor…Adama dikkatli dikkatli bakıyor…”Eyvah! Bir şey patlatacak belli!” diye düşünmeye kalmadan seninki; “Anne onun bıyıııı vaaa mı?” diyor 🙂 Adamcağız gülmeye başlıyor. Başka bir gün saçları beyazlaşmış bir teyze Doruk’u seviyor, ona bir şeyler diyor ama bizimkinin gözü teyzenin saçlarına takılıyor. “İşte şimdi yine bir şey gelecek!!!” diye düşünürken Doruk’tan soru geliyor tabii; “Annee onun saçlarına yee omuşş?!!!” Bu gibi durumlarda bir anne olarak çoğu zaman ne yapmalı, ne demeli bilemiyorum… Teyzenin yanında “teyze yaşlı o yüzden saçları beyaz” desen ayıp olur, cevap vermesen gülsen yine mi ayıp olur?! Niye bu çocuk beni böyle zor durumda bırakıyor ki?!! Hayır anne olduğum için o anda söylediğim söz, verdiğim tepki toplum tarafından önem taşıyor…Kendimi baskı altında hissediyorum, benden beklenen tepkiyi vermek durumunda hissedip saçmalıyorum çoğu zaman. O ise rahat rahat diyeceğini diyor, içinde kalmıyor ama yine gerilen sıkılan ben oluyorum. Bu nasıl iş ama ya?! Çünkü o çocuk biz yetişkiniz tabii ki… Acaba diyorum çocuğu hiç “öyle denmez, böyle yapılmaz…” gibi kalıplarla düzeltmesem mi? Hep hayatı boyunca aklından geçeni söylese mi? Yani tabii ki de hep aklından geçenleri söylesin asıl istediğim bu ama bir yol yordam bilsin istiyorum bir yandan da…Eee düzeltmeden de nasıl öğrenecek ki bu yol yordamı?!
İşte sözünü ettiğim o kilitlenme bakışı!
Geçen gün kilolu bir tanıdığımız için hem de o kişinin yanında “Annne ablanın göbeeeiiii bööööleee” diye eliyle göstermesine ne demeli?? Hayır bir de komik de görünüyor bunları söylerken tabii..Yani ben nasıl tutayım kendimi? İtiraf edeyim bazen Doruk’un o “kilitlenme bakışı”nı yakaladığım an biliyorum ki bir soru gelecek ve ben zor durumda kalacağım hemen onun aklını karıştırıyorum. Ama bir yandan da kıskanıyorum onun bu dümdüz dünyasını. Çünkü dilin kemiği yokken varmış gibi davranmak da yoruyor insanı…
AnnemdenHikayeler 
Sevgili Ceyda abla
Oncelikle yazinizi cok begendigimi ve takipcilerinizden biri oldugumu soylemek istiyorum.
Yazmaya basladiginizdan bu yana sevgili Doruk ve sizin yasadiklarinizi kucuk bir tebessumle okurken, ilerde olucak cocuklarim ile nasil basa cikmam gerektiginide ogreniyorum. Bu arada Dorugun buyuk hayraniyim. Bu yazinizda birseyi anladim aslinda cevap yazinin icinde sakli oldugu icinde dahada kayif aldim okurken .Mesela beyaz sacli teyze kesinlikle Doruk ne derse desin alinmiyacagini cunku o teyzeninde buyuk ihtimalle sizin ve tum annelerin oldugu gibi kutsal kiymetli bir anne oldugu ve cocuklari anladigini dusunuyorum. Biyikli amcaya dikkat disindan sertbir goruntusu var gibi gorunsede icinde aslinda bir kedi kadar narin. Yazilarinizdan okudugum ve anladigim kadariyla Doruk icin endiselenmeninizin yersiz oldugunu dusunuyorum . Cunku cok akilli bir cocuk oldugu resimlerinden anlasiliyor. Ayrica odaklanmasi ve bir noktaya kitlenmesi o konu hakkinda ogrenmek istediklerini sizden alana kadar soru sormasi, ne kadar kuvvetli bir karakteri olucaginin gostergesidir. Yazilarinizi takip etmeye devam edecegim ve her zaman cok keyif alicagimdan emin oldugum gibi Dorukla beraber bir adim daha atmanin keyfini her zaman yasiycagim .
BeğenBeğen
Yazdıklarını büyülenerek okudum Barkıncığım yaa, zira olaya hiç görmediğim ve hiç düşünmediğim bir yandan bakmışsın. O kadar haklısın ki…Elbette ki o insanların da çocukları olmuştur mutlaka ve mutlaka ki herkes yaşamıştır böyle şeyler…Aslına bakarsan bu hikayeleri yazarken tutunduğum “motto” herkesin yaşadığı hikayeleri dile getirmekti 🙂 Ama gözden kaçırmışım bu gerçeği…Ne kadar güzel dile getirmişsin düşüncelerini, bundan ayrı bir yazı konusu çıkar haberin olsun:) Bu arada biz seni çok özledik burada…Seni çok seviyoruz Baakkın Abii…
BeğenBeğen
Ceydacığım okurken gülmekten gözümden yaş geldi.Zira kendimi senin yerime koydum.Sarp da seneye bize bunları yaşatacak.Kimbilir ne hikayeler çıkacak bizde demerakla bekliyorum
BeğenBeğen
Aynen Şulecik, her evresi ayrı bir keyif bunların ama bir süre sonra insanı zor durumda bırakıyorlar söyledikleriyle:) Sen de hazırlıklı ol Sarp kel birine “onun saçı niye yooook” diye sorabilir, hem de sen o kişinin yanındayken:)))
BeğenBeğen
Mert de küçükken şişman bir kadına gidip göbek mi bebek mi diye sormuştu. Ne yaparsın?
BeğenBeğen
:))) Benim de en cok korktugum sey basima bir gun bunun da gelebilecek olmasiydi…demek sizin basiniza geldii:)))) Ama cok komik degil mii:))))
BeğenBeğen
Komik! Hem nasıl! Allahtan kadıncağız kilolarıyla barisikti da sorun çıkmadı.
BeğenBeğen
:)))) ben hala kendi kendime gülüyorummm:))) güzel soruymuş:)))
BeğenBeğen