Bir Dil Bir İnsan

Çocuktan sonra insanların yaşam tarzı değişiyor değişmesine ama bu öyle böyle bir değişim değil. Hayatın her alanında yaşanan bir değişimden bahsediyorum. Hani insanın kendi iç dünyasından tutun da çiftlerin kendi aralarındaki konuşma şekillerine kadar etkisi görülen bir değişim bu…

Mesela bundan 5-6 ay önce Doruk tam da 2 yaşına yeni girmişken ilk ezberlediği şarkıyı öyle çok söylüyor ve söylettiriyordu ki artık beynime nasıl işlenmişse bir gün kendimi iş yerinde masamda oturmuş ekranda bir şeylere bakarken elimle de tempo tutar bir şekilde “Mini mini bir kuş donmuştu peeeenceeremee konmuştu, aldım onu içeriye cikkk cikkkk ciikk ötsün diyeeeee….” şarkısını yüksek sesle söylerken yakaladığım oldu!!!! Hoş, hala da oluyor… Tabii artık Doruk’un yaşı ilerledikçe repertuarı da zenginleştiği için şarkılarım da çeşitlik kazanmakta. En son ofis koridorlarında “Kuuu vakkk vakkk vakkk, kuuu vaakk vaakk vak kuyruğun neredee?!!!??%%/(-)!!” şeklinde şarkı söylerken yakaladım kendimi…Çabuk uyandım, kimse duymadı ve kimse şahit olmadı çok şükür! Ya da eşinizle aranızda şöyle bir konuşma geçebiliyor; “Babasıı, Doruk’la giderken yolda dönenleri gördük, biraz durduk onları seyrettik.” Şimdi normal bir insan şu cümleden ne anlar bilemiyorum zira bizim anne-baba olarak anlayışımız gayet net bu cümle için. Çünkü Doruk sanırım daha 16-17 aylıktı rüzgar türbini, rüzgar gülü, yel değirmeni tarzında dönen her cisimi “dönen” diye ifade ettiği için artık bizim için de onların resmi adı “DÖNEN”! Ya da eşim bana şöyle bir cümle kurduğunda neden bahsettiği gayet anlaşılır benim için; ” Ceydaaa koşş, hani Amakimada konsere gittiğimiz yer var yaa onu gösteriyor televizyondaa…” “Amakima mııı?!! O da ne kii?!!&%??!” diyemiyorum maalesef çünkü “AMAKİMA” Doruk dilinde Amerika! Bu sebeple bizim için de “Amakima” orası! Mesela geçen gün eşim bir alış-veriş merkezinde güvenlik görevlisine ” Affedersiniz, para atmalı makinalar nerede acaba?” dediği an uyanıp sorusuna ilave bir açıklama gereği hissetti sanırım ki cümleye şöyle devam etti; “ıııııı…yani şeey….hani çocuklar için para atılınca çalışan arabalar var ya…yani çocuklar için oyun alanı gibi olan yer !?!!^&&//+&%?” Çünkü Doruk bu oyun alanını “PARA ATMALI MAKİNELER” olarak kodlamış beynimize! En son sofrada duran kaseyi gösterip “Annee bu gıcıık mııı?!” dediği an karı-koca olarak başımıza gelebileceklerden korktum gerçekten. Çünkü çocuğum “CACIK” demek istiyormuş!!! Yani anlayacağınız yakında biz restorana gidip şöyle bir sipariş de verebiliriz; “Üç porsiyon köfte iki kase de “GICIK” lütfen!” Eee bir dil bir insan…