Annelerin canı sıkkınken çocuklar da etkilenirmiş, onlar da huysuz olurlarmış. Oldu artık…Bu “anne” denilen kavram ne biçim bir şeymiş? Bizim devir mi fazla abartıyor acaba? Fazla mı okuyoruz? Fazla mı araştırıyoruz? Ya da biz çocukken daha mı uysaldık da şimdiki çocuklar anormal? Hani böyle tam bir konuyu (uyku, yemek, tuvalet, herhangi bir davranış) hallettiğimi düşünüp ne zaman kendimle gurur duymaya başlasam ve havalara girmeye kalksam hooopp her şey tepe taplak oluyor. Sıfırdan başlıyoruz. Çocuklar annelerin bu havasını, gururunu da anlıyor da “çok havalanma otur oturduğun yerde” der gibi özel mi yapıyorlar? Bu çocuk denen varlık bu kadar gelişmiş bir şey mi yani? İyi olduğunu anlıyor, kötü olduğunu anlıyor, her şeyi hissediyor, seziyor? Biz çocukken büyüklerle oyun oynamak istediğimizde bizi adam yerine koymaz “fasülyeden” sayarlardı. Şimdiki çocukları biz biraz fazla mı adam yerine koyuyoruz acaba farkında olmadan? Hani öz güveni tam, kendinden emin çocuklar yetiştireceğiz derken ipin ucunu kaçırıp geminin dümenini onların eline mi veriyoruz acaba?
-
Takip Et
Takip Ediliyor
WordPress.com hesabınız var mı? Şimdi oturum açın.
AnnemdenHikayeler 
Teknoloji çocukları da teknik yaptı yavrucuğum 🙂
BeğenBeğen
internet çağı çocukların hatta insanoğlunun fabrika ayarlarını bozu.. budur tek açıklama. kodlamamız dahi değişti artık, genlerimiz de falan pıt diye biryerden teknolojik bir hücre salınıveriyor galiba. doğar doğmaz insan farklı artık.
BeğenBeğen
Kesinlikle haklısınız! 2,5 yaşındaki çocuğum eline aldığı bir kitaba bile iPad muamelesi yaparak sayfayı büyütmeye çalışıyorsa ben artık daha ne diyim 🙂
BeğenBeğen