Benim Annem

Benim annem hem anne hem baba oldu bize… Şartlar öyle gerektirdi… Tüm aile ve yakın ahbaplarımız hep yanımızdaydı belki ama akşam olup da herkes evine çekildiğinde 3 kişilik oluyordu bizim dünyamız. Çocukları hakkında karar vermesi gerektiğinde ise aslında tek başınaydı annem… Bazen bir gelecek kaygısı basardı beni, başlardım anneme Doruk gibi sorular sormaya… Cevabını annemin bile bilmediği sorular olurdu içinde… Belli ki annemi de basardı bu kaygılar… Çünkü sadece “merak etme kızım ben varım” deyip sarılıp öperdi beni… Öyle verirdi cevabını… Annem en güçlü ve en zayıf yanımdı benim… Hala da öyledir…O üzülünce en çok ben üzülür o sevinince en çok ben sevinirim…Candan Erçetin’in şarkısında dediği gibi “annem yanıma kalandır”…

Doruk normal doğumla doğdu. Her doğum gibi saatler süren sancılar, ağrılar bitip de onu daha göbek kordonu bile kesilmeden öylece kucağıma verdikleri o an tarifsiz duygular sardı dört bir yanımı… O andan sonra tüm kimyam değişti zaten… Ağlamama engel olamıyordum, minik ellerini öpüyor, saçlarını kokluyordum… Ona bakıp bakıp ağlıyordum… Günlerce ağladım…Onu nasıl bu kadar çok sevdiğim için ağladım, karnımın üzerinden hissettiğim o minik topuklar şu an avucumun içinde diye ağladım, çok güzel diye ağladım, ben onu çok seviyorum şimdi ne yapacağım diye ağladım, o benim canım diye ağladım, Allahım iyiki ona bana verdin teşekkür ederim diye ağladım… Tıpkı o gün gibi bugün de bu duygular hala içimde… Hala Doruk her ağladığında ya da o her güldüğünde onu bugün o hastane odasında kucağıma verdikleri an gibi atıyor kalbim… Doruk’tan sonra artık biliyorum ki bu hayatta beni en çok annem sever…Biliyorum ki bana üzülürse bir tek annem üzülür…Biliyorum ki bir gün herkes gitse, bir gün herkes sırtını dönse bana yine kollarını açmış bir tek annem bekler beni… Bu Cuma babamın ölüm yıl dönümüydü… Doruk hastalandı, koşa koşa eve gidip onu doktora götürdüm, çok iş vardı doktordan sonra işe geri döndüm, Doruk tüm gün ağladı neredeyse, zor bir gündü… O gün de her gün gibi annemle telefonda konuştuk ama hiç bahsetmedik bu konudan… Kimseye bir şey demedim… Abim akşam bize geldi ama ikimiz de konuyu açmadık… Devrim’e bile söylemedim…Kimseye hatırlatmadım…

Şimdi bugün buradan hem babamı anmak hem de baba gibi güçlü, anne gibi şefkatli güzel anneme yazmak istedim. Bugün anneler günü… Benim sana hediyem bu şarkı olsun anneciğim, seni çok seviyorum…